24-06-2008

10 dingen die ik leerde...

...tijdens het lezen van Bart Middelburgs 'De Dominee' over Klaas Bruinsma, de wijlen onderwereldkoning van Amsterdam:

1. De aloude drugsdealerswijsheid "don't get high on your own supply" zegt mafiabazen zoals Bruinsma niet zoveel.
2. Naast Top Gear en voetbal zijn ook drugssmokkel en het witwassen van geld blijkbaar typische mannendingen.
3. Justitie in Nederland pre-1990 zag Bruinsma's organisatie geheel over het hoofd en was dus enorm naïef, corrupt, of allebei. Ik gok het eerste.
4. Mafiabazen hebben graag worstelaars en kooivechters als bodyguard, hoewel aanslagen meestal met vuurwapens worden gepleegd. Dus vanwaar toch die voorkeur voor gespierde boyz in de bloei van hun leven...?
5. Zelfs collega's zijn onbetrouwbaar in de onderwereld, en toch verenigt men zich in grote organisaties, om zich uiteindelijk te laten verraden of vermoorden door een collega.
6. Undercover politie-observanten doen hun werk niet echt goed. Bruinsma werd 'de Dominee' genoemd mede omdat hij op straat op observanten af stapte en hele preken hield over waarom hij nooit gepakt zou worden.
7. Mafiafiguren relaxen op een vrije avond graag in bordelen, om daar zo nu en dan de boel kort en klein te slaan of gezellig een rivaal met de dood te bedreigen.
8. Criminelen zijn hip en modern. Bruinsma & kornuiten communiceerden in de 80'er jaren al met behulp van pagers/buzzers, terwijl de rest van Nederland die toen vooral van Amerikaanse films kende.
9. Het verschil russen boven- en onderwereld doet er in de financiële en notariële sector niet echt toe: de georganiseerde misdaad loopt er de deur plat.
10. De stap van hartstikke rijk naar hartstikke dood is erg klein als je mafiabaas bent. Zeker als je je op een gegeven moment als een malloot begint te gedragen.

'De Dominee' is een redelijk onderhoudend boekje met een, naar mijn mening, te encyclopedisch karakter. In 1985 deed Bruinsma zus, in 1986 deed ie zo, enzovoort. Ook enkele witwasconstructies worden gedetailleerd uit de doeken gedaan, waarbij ik al snel afhaakte. Ik wilde spanning en walging voelen, maar Middelburg veroorlooft zich amper literaire frivoliteiten. Behalve in de laatste alinea's van de hoofdstukken, die vervolgens een beetje uit de toon vallen.

Het is bizar om te beseffen dat in de stad waar ik zeer regelmatig in rondfiets vele panden in het bezit zijn geweest van een organisatie die bedreigde, afperste, moordde en in vele tonnen drugs handelde. Nog bizarder is de realisatie dat er nog steeds zulke mafia-achtige organisaties in de stad bestaan, zonder dat justitie ze vooralsnog iets kan maken. Gelukkig wordt de georganiseerde misdaad nu wél serieus genomen.

Saillant detail is dat auteur Middelburg op de executielijst van Bruinsma stond. Als dat tenminste waar is. In dit genre blijft het vaak gissen wat feitelijk is en wat speculatie. Ik geef de schriijver het voordeel van de twijfel omdat veel van zijn info rechtstreeks afkomstig is van een bodyguard en vertrouweling van Bruinsma.

Ik geef het boekje ondanks de minpunten een 6/10. Gewoon, omdat het me van de straat hield (en wie weet zelfs uit de criminaliteit).

Geen opmerkingen:

Een reactie posten