Eindelijk gevonden!
Al sinds mijn kindertijd heb ik een deuntje in mijn hoofd. Ik hoorde het dromerige liedje vast eens op de radio, en het beviel blijkbaar zo dat het door de jaren heen bleef opborrelen.
Het werd een stille obsessie voor me. Ik pijnigde mijn hersenen om het nummer te reconstrueren, hield de radio nauwlettend in de gaten, maar het was tevergeefs; de herinnering vervaagde langzaam. Het feit dat ik praktisch nooit naar de radio luister of muziekzenders kijk, hielp ook niet echt. Ik wist echter één ding: ik zou die ongrijpbare melodie direct herkennen als ik hem hoorde.
Twee weken geleden was het dan zover: op een verder volstrekt normale vrijdag was ik nietsvermoedend aan het werk en opeens werd Het Nummer gedraaid op Sky Radio EN IK ZAT ZO DICHTBIJ DE RADIO DAT IK DE LYRICS KON VERSTAAN EN HET NUMMER DIENTENGEVOLGE THUIS KON IDENTIFICEREN MET BEHULP VAN THE ALMIGHTY GOOGLE (MAY HIS NAME BE PRAISED)!! Forgive my enthousiasm, maar het was een belangrijk moment in mijn leven.
De track is van Paul McCartney en de titel luidt 'Once Upon A Long Ago'. Het is vreselijk eighties (1987, in fact), compleet met blikkerige percussie en een afgrijselijke gitaarsolo. Volgens mij is het één van de minder geliefde liedjes van de beroemde ex-Beatle (het staat bijvoorbeeld niet tussen de 353 andere songteksten op Songmeanings.net). Dat deert me echter allemaal niet. Het leuke is namelijk dat het nummer een voorproefje lijkt te zijn van de muziek waar ik nu gek op ben: space- en dreamrock, drones, ambient en dat soort dromerig spul.
Sowieso geloof ik dat de muziek die je op jonge leeftijd hoort bepalend kan zijn voor je latere muzieksmaak. Zo was de enige fatsoenlijke cd die mijn ouders in huis hadden (no offense, pa en ma!) een dubbel-cd van Simon & Garfunkel. Nummers als The Boxer, Song for the Asking en Kathy's Song báden in melancholie, hebben een rustige opbouw en fragiele harmonieën met stem en gitaar. Eigenlijk ben ik nog steeds niet van dat pad afgeweken. Of het nou om techno, electro of rock gaat, in bijna elk muziekgenre zoek ik weer naar dezelfde elementen.
LET OP! INTERACTIEF GEDEELTE TER BEVORDERING VAN LEZERSPARTICIPATIE: Welke artiesten hebben jouw muzieksmaak 'geprogrammeerd'? Of is die theorie volgens jou onzin? En heb jij ook herinneringen aan liedjes die de jaren trotseren?
Het werd een stille obsessie voor me. Ik pijnigde mijn hersenen om het nummer te reconstrueren, hield de radio nauwlettend in de gaten, maar het was tevergeefs; de herinnering vervaagde langzaam. Het feit dat ik praktisch nooit naar de radio luister of muziekzenders kijk, hielp ook niet echt. Ik wist echter één ding: ik zou die ongrijpbare melodie direct herkennen als ik hem hoorde.
Twee weken geleden was het dan zover: op een verder volstrekt normale vrijdag was ik nietsvermoedend aan het werk en opeens werd Het Nummer gedraaid op Sky Radio EN IK ZAT ZO DICHTBIJ DE RADIO DAT IK DE LYRICS KON VERSTAAN EN HET NUMMER DIENTENGEVOLGE THUIS KON IDENTIFICEREN MET BEHULP VAN THE ALMIGHTY GOOGLE (MAY HIS NAME BE PRAISED)!! Forgive my enthousiasm, maar het was een belangrijk moment in mijn leven.
De track is van Paul McCartney en de titel luidt 'Once Upon A Long Ago'. Het is vreselijk eighties (1987, in fact), compleet met blikkerige percussie en een afgrijselijke gitaarsolo. Volgens mij is het één van de minder geliefde liedjes van de beroemde ex-Beatle (het staat bijvoorbeeld niet tussen de 353 andere songteksten op Songmeanings.net). Dat deert me echter allemaal niet. Het leuke is namelijk dat het nummer een voorproefje lijkt te zijn van de muziek waar ik nu gek op ben: space- en dreamrock, drones, ambient en dat soort dromerig spul.
Sowieso geloof ik dat de muziek die je op jonge leeftijd hoort bepalend kan zijn voor je latere muzieksmaak. Zo was de enige fatsoenlijke cd die mijn ouders in huis hadden (no offense, pa en ma!) een dubbel-cd van Simon & Garfunkel. Nummers als The Boxer, Song for the Asking en Kathy's Song báden in melancholie, hebben een rustige opbouw en fragiele harmonieën met stem en gitaar. Eigenlijk ben ik nog steeds niet van dat pad afgeweken. Of het nou om techno, electro of rock gaat, in bijna elk muziekgenre zoek ik weer naar dezelfde elementen.
LET OP! INTERACTIEF GEDEELTE TER BEVORDERING VAN LEZERSPARTICIPATIE: Welke artiesten hebben jouw muzieksmaak 'geprogrammeerd'? Of is die theorie volgens jou onzin? En heb jij ook herinneringen aan liedjes die de jaren trotseren?
- label:
muziek
Als kind danste ik met mijn ouders en mijn zusje op lp's van bob dylan. Hij gaat terug op een traditie waarin veel artiesten die ik luister nog steeds werken. Al heb ik ook een grote voorkeur voor extreme en experimentele muziek. Ik kan me wel de eerste keer herinneren dat ik enter sandman van metallica hoorde. En dat ik achterin de auto (op weg naar een voetbalwedstrijd) can i kick it? (YES YOU CAN!) van a tribe called quest hoorde, en het debuut van snoop doggy dogg.
BeantwoordenVerwijderenhttp://www.youtube.com/watch?v=9sUEe4TMlcg
Ik neem aan dat je die hiphop niet in de auto van je ouders hoorde?
BeantwoordenVerwijderenAl is er natuurlijk niets mis mee als ze het leuk vonden hun kroost bloot te stellen aan teksten waar Beëlzebub himself nog een uitbarsting van morele verontwaardiging van krijgt.
Die clip is trouwens zwaar relaxed met al die slo-mo shots (geïnspireerd door een zeker kruid)
Opgegroeid tussen 4 broers ben ik vooral altijd verpest met een voorkeur voor rock. Ik kan me herinneren dat ik als klein meisje vaak naar de stereo van mijn broer ging en daar telkens 1 nummer ging luisteren, al wist ik lange tijd niet hoe dat nummer nou heette. Jaren later had ik een soortgelijke ervaring als jij, hoorde het op de radio, ging googlen en had het gevonden. Het was 'Not Enough' van Van Halen, haha. Onbewust had ik toen al een diep inzicht in de liefde.
BeantwoordenVerwijderenVerder kan ik me goed herinneren dat ik lang op zoek was naar een nummer en dat ik het opeens hoorde op een gekopieerde cd van een ex-vriend. Ik lag in bed en was zo ontroerd dat juist dat nummer op die cd gebrand was; 'Everything for free' van K's Choice.
Nu luister ik eigenlijk nooit meer Van Halen en K's Choice.
Nou, heb dat nummer van Van Halen even geyoutubed, en ben er nog niet over uit hoe het zich qua weerzinwekkendheid verhoudt tot McCartney's 'Once Upon A Long Ago', haha.
BeantwoordenVerwijderenMaar luisterde je broer dan ook naar het nummer 'Amsterdam' op hetzelfde Van Halen album? Foei!! Zie http://www.songmeanings.net/songs/view/69935
maar harmen wat lees ik nu? jij praat over cd"s, maar we hebben/hadden ook elpees! wat dacht je van rumoers, fleetwood mac, mét rustige nummers, of kate bush, the man with the child in his eyes, of mike oldfield, tubular bells.....mutti
BeantwoordenVerwijderenO ja, Kate Bush... da's waar ook. Heb haar pas herontdekt, bijzondere artieste. Maar kan me Oldfields "Tubular Bells" helemaal niet herinneren! Had ik destijds vast interessant gevonden. Jammer, gemiste kans!
BeantwoordenVerwijderen