Plattegrond van de hel
Ah, nostalgie met een bittere nasmaak! In bovenstaande ruimte van 12,8 vierkante meter bracht ik te veel jaren van mijn leven door. Dat Wouter Bos en onze alom geliefde minister-president ooit in eenzelfde Uilenstede-kamertje woonden, was slechts een schrale troost.
Wat dat betreft is het wel jammer dat de laatstgenoemde nu waarschijnlijk toch geen eerste President van Europa wordt. Had mooie veteranenpraat opgeleverd. "De president en ik woonden met duizenden studentikoze zielen op 1 vierkante kilometer. Ja, dat waren nog eens tijden. Wel zwaar. Héél zwaar. Zeker als Amstelveen Snacks zonder reden gesloten was." Zou er in JP's tijd eigenlijk überhaupt een snackkeet zijn geweest? Misschien dat daar een kamervraag over gesteld kan worden. De onderste steen moet boven! Want snacks maken de man. Zeg me wat je frituurt en ik vertel je wie je bent. Enzovoort.
Ik heb het echt geprobeerd, maar het bleek niet mogelijk om de onbeschrijflijk naargeestige sfeer natuurgetrouw te reproduceren. Zo hoort u op het balkon een berg grof vuil te zien waar zelfs de slumdogs van Mumbai nog jaloers van worden. De plastic zakken met kleding die er lagen (don't ask), begonnen na enkele jaren spontaan te vergaan. Om maar een idee te geven. Maar dat was toen. In mijn nieuwe woonstee durf ik zelfs weer mensen uit te nodigen. Ben je benieuwd naar de Uilenstede-ervaring? Heb je altijd al eens een isoleercel willen inrichten? Leef je uit!
Wat dat betreft is het wel jammer dat de laatstgenoemde nu waarschijnlijk toch geen eerste President van Europa wordt. Had mooie veteranenpraat opgeleverd. "De president en ik woonden met duizenden studentikoze zielen op 1 vierkante kilometer. Ja, dat waren nog eens tijden. Wel zwaar. Héél zwaar. Zeker als Amstelveen Snacks zonder reden gesloten was." Zou er in JP's tijd eigenlijk überhaupt een snackkeet zijn geweest? Misschien dat daar een kamervraag over gesteld kan worden. De onderste steen moet boven! Want snacks maken de man. Zeg me wat je frituurt en ik vertel je wie je bent. Enzovoort.
Ik heb het echt geprobeerd, maar het bleek niet mogelijk om de onbeschrijflijk naargeestige sfeer natuurgetrouw te reproduceren. Zo hoort u op het balkon een berg grof vuil te zien waar zelfs de slumdogs van Mumbai nog jaloers van worden. De plastic zakken met kleding die er lagen (don't ask), begonnen na enkele jaren spontaan te vergaan. Om maar een idee te geven. Maar dat was toen. In mijn nieuwe woonstee durf ik zelfs weer mensen uit te nodigen. Ben je benieuwd naar de Uilenstede-ervaring? Heb je altijd al eens een isoleercel willen inrichten? Leef je uit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten