Kritiek komt nooit te laat...
...als je er een goed punt mee kunt maken. Af en toe neem ik een kijkje op Goedgelovig.nl. Ik kan lachen om de mix van stevige satire en christelijk geloof. Daar geniet ik van als christosensitieve heiden ©. Gelovig Nederland blijft een raar wereldje, misschien omdat ons land zulke scherpe scheidslijnen tussen secularisme en orthodoxie kent.
Ondanks de nonchalant bijtende toon van de website blijft het eeuwige schipperen tussen overdreven christelijke correctheid en gefundeerde kritiek voelbaar. Maar ach, dat is nou juist de charme van het fenomeen Goedgelovig, en keurig opgevoede, doch kritische lieden in het algemeen. En in mindere mate van de Navigators Studentenvereniging Amsterdam, waar ik in een obscuur verleden lid van was. Het artikel over de Navigators was een spekkie voor mijn bekkie, vooral dankzij sommige reacties erop.
De observaties van "joeri" zijn treffend. Je als christelijke club (in dit geval NSA, maar er zijn er vast meer) profileren als heel bijdetijds en aansluitend op de moderne studentencultuur, maar in de praktijk gesloten en paternalistisch zijn, is nogal meelijwekkend. Je kunt als grote twijfelaar of on- en andersgelovige best lid worden, daar niet van, maar dan hoef je niet op een interessante functie te hopen. Ja, in een commissie misschien, waar je praktisch bezig bent en je weifelende/goddeloze geest weinig schade kan aanrichten. Er zijn best tegendraadsen die door de mazen van de NSV-wet glippen, maar de kans is groot dat die zich zullen voelen als een vreemde eend in de bijt. Een beetje zoals een homofiel lid van de ChristenUnie, om maar iets actueels te noemen. Ze krijgen mijn respect, maar ik versta iets anders onder een fijne studententijd.
Toch heb ik een leuke tijd gehad bij NSA. Kwestie van de meer bekrompen geestelijke input 'van boven' langs me heen laten gaan, focussen op de invididuele, authentieke overtuigingen van leden, en met m'n vrienden nóg een biertje bestellen. Zo heb ik toch nog een belangrijke 'geestelijke' les geleerd in deze vormende periode. Zoals de schrijver Italo Calvino stelt: de wereld is een hel, en je kunt dat aanvaarden door er deel van uit te gaan maken totdat je de hel niet meer ziet. Of je kunt zoeken naar dat wat midden in de hel, géén hel is, en je daar op richten. Op die laatste optie zeg ik amen!
Ondanks de nonchalant bijtende toon van de website blijft het eeuwige schipperen tussen overdreven christelijke correctheid en gefundeerde kritiek voelbaar. Maar ach, dat is nou juist de charme van het fenomeen Goedgelovig, en keurig opgevoede, doch kritische lieden in het algemeen. En in mindere mate van de Navigators Studentenvereniging Amsterdam, waar ik in een obscuur verleden lid van was. Het artikel over de Navigators was een spekkie voor mijn bekkie, vooral dankzij sommige reacties erop.
De observaties van "joeri" zijn treffend. Je als christelijke club (in dit geval NSA, maar er zijn er vast meer) profileren als heel bijdetijds en aansluitend op de moderne studentencultuur, maar in de praktijk gesloten en paternalistisch zijn, is nogal meelijwekkend. Je kunt als grote twijfelaar of on- en andersgelovige best lid worden, daar niet van, maar dan hoef je niet op een interessante functie te hopen. Ja, in een commissie misschien, waar je praktisch bezig bent en je weifelende/goddeloze geest weinig schade kan aanrichten. Er zijn best tegendraadsen die door de mazen van de NSV-wet glippen, maar de kans is groot dat die zich zullen voelen als een vreemde eend in de bijt. Een beetje zoals een homofiel lid van de ChristenUnie, om maar iets actueels te noemen. Ze krijgen mijn respect, maar ik versta iets anders onder een fijne studententijd.
Toch heb ik een leuke tijd gehad bij NSA. Kwestie van de meer bekrompen geestelijke input 'van boven' langs me heen laten gaan, focussen op de invididuele, authentieke overtuigingen van leden, en met m'n vrienden nóg een biertje bestellen. Zo heb ik toch nog een belangrijke 'geestelijke' les geleerd in deze vormende periode. Zoals de schrijver Italo Calvino stelt: de wereld is een hel, en je kunt dat aanvaarden door er deel van uit te gaan maken totdat je de hel niet meer ziet. Of je kunt zoeken naar dat wat midden in de hel, géén hel is, en je daar op richten. Op die laatste optie zeg ik amen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten