De mathematische hel

Het tentamen bedrijfseconomie dat ik zonet had, bevestigde wat ik al vermoedde: het verwerken van cijfers is voor computers en mensen die als computers kunnen denken, en dus niet voor mij. Ik kan gewoon niets met formules. Want als ik er één zie, zegt mijn brein tegen me: "Ekskuzeer mijnheer, maar hier begin ik niet aan." Zie hierboven een schokkende impressie van mijn geestesgesteldheid op zo'n moment.

Vroeger was het niet anders. Ik zat in de derde klas vooraan in de wiskundelessen van de docent D. Kreuzen. Aan de schandpaal met die man! Een korte karakterschets: hij sloopte tijdens een eindexamenstunt geïrriteerd een intercom van de muur en smeet die uit het raam. Dus als hij een antwoord van de klas verwachtte, begon ik al te zweten, bijna net zo erg als die zonderlinge gek in z’n enge doorzichtige overhemd zelf. Kreeg ik de beurt, dan was ik de sigaar. Op luide toon, honend zelfs, probeerde die maniak een antwoord uit me te trekken. Veel details heb ik al met succes verdrongen, maar ik weet nog wel dat ik met kramp in m'n maag naar zijn lessen ging. Terugblikkend kan ik constateren dat Kreuzen m'n moeite met sommen omgezet heeft in ángst voor sommen. De hel is voor mij een wiskundelokaal.

Het grappige was dat ik in die tijd naast het (veel te bescheiden) wiskundige genie Joost K., alias Het Megabrein, zat, die niet zo heel lang geleden cum laude afstudeerde in de toegepaste natuurkunde. Ja, de wereld is wreed en het leven oneerlijk. Op een gegeven moment had de schuimbekkende psychopaat Kreuzen gelukkig door dat mijn beurten de lessen ernstig vertraagden. Dus hield hij op mij lastige vragen te stellen. Net als de economiedocent die, bij mij aangekomen tijdens het antwoordrondje door de klas, zei: "Harmen, nu jij. O ja, jij maakt uit principe nooit je huiswerk. Volgende!" Die vent had een stuk sneller door dat sommige mensen niet voor gegoochel met getallen in de wieg zijn gelegd en het koste wat het kost uit de weg gaan.

Tot zover dit jeugdtrauma, u kunt uw zakdoekjes nu opbergen. Natuurlijk heb ik wel wat opgestoken van het tentamen van vandaag. Grondstoffen zijn directe kosten, verzekeringen indirecte kosten. Als de werkelijke productieomvang kleiner is dan de normale bezetting, is er sprake van onderbezettingsverlies. Duurzame productiemiddelen hebben een technische en een economische levensduur. Etcetera. Zulke feiten zéggen me iets, ik zie de machine en de fabriekshal bij wijze van spreken voor me. Een andere waardevolle les die ik heb geleerd is dat zodra ik het me kan veroorloven, ik mijn boekhouding zal outsourcen aan een accountant.

Enfin, op naar het tentamen van donderdag: Mondelinge Communicatie. NOW we’re talking...!

Update 14-11-'07: Beide tentamens gehaald. Had een 6,9 voor bedrijfseconomie. Ha!