Barbarians at the gate
Af en toe moet je nieuwe dingen doen. Zo heb ik gisteravond voor het eerst(!) een pizza bij New York Pizza besteld. Smaken: Boston Fishy én Californian Veggi. Geniale uitvinding, zo'n Double Tasty. En zonet heb ik voor de allereerste keer de politie gebeld.
Ik zat vanmiddag wat nieuwssites te lezen toen ik buiten een ziekmakende doffe dreun hoorde. Ik dacht: o nee, da's een springer! Het zou niet de eerste keer zijn dat iemand op Uilenstede een geslaagde zelfmoordpoging doet. Ik heb weleens gezien hoe tegenover mijn flat een lichaam door de hulpdiensten met een laken werd afgedekt.
Dus ik loop ietwat shakend m'n balkon op en zie een enorme plastic plantenbak op het gras voor de flat liggen. Eromheen weggeslingerde zwarte aarde, als bij een maankrater. Het ding heeft een flinke deuk in de grond gemaakt. Ik kijk omhoog en zie twee hoofdjes. Die idioten hadden blijkbaar geen zin die zware bak met potgrond naar beneden te sjouwen. Helaas kan ik alleen maar schatten op welke verdieping ze staan. De tiende, elfde? Het is in ieder geval hóóg.
Weer binnen raak ik redelijk pissed-off. Als een bewoner van de begane grond juist op dat moment naar buiten was gestapt, was hij of zij hartstikke dood geweest! Een minuut klinkt weer een enorme dreun, gevolgd door nog één. Inwendig kokend ga ik m'n balkon opnieuw op. Ik zie een medeflatbewoner naar buiten lopen. Verontwaardigd stelt hij vast dat de pui onder de aarde zit. Ik wijs hem erop dat op de parkeerplaats, vele meters verderop, enkele auto's het ook moesten ontgelden. Ik draai me om. De Maat Is Vol. Ik grijp mijn mobiel en na enig aarzelen bel ik 0900-8844.
Ik heb me ook weleens schuldig gemaakt aan stommiteiten als vandalisme. Op zeer kleine schaal, hoor. En meer dan tien jaar geleden. Dus. Maar iets doen wat gemakkelijk iemands dood tot gevolg kan hebben? Never! Dan moet er iets niet helemaal goed zijn in je bovenkamer. Normaal gesproken valt mijn houding het best te omschrijven als laissez-faire (lees: laffe onverschilligheid), maar zulk extreem dom Tokkiegedrag moet in de kiem worden gesmoord. Voor hetzelfde geld kreeg ik zo'n ding op m'n kop! Het zou het einde betekenen van deze weblog! Verschrikkelijk toch? Toch??
De 8844-operator zei dat een agent van "het wijkteam" bij mij langs kan komen. Nu, twee uur later, wacht ik nog steeds op de pliesie. Misschien vinden ze het een niet zo heel spannende melding. Wie weet gebeurt dit elke paar weken wel ergens in deze godvergeten studentenwijk. Maar voor mij is het bijzonder; ik heb een dáád gesteld. Tegen het oprukkende barbarisme, voor de beschaving. Zoals het een keurige burger, die zich heel hypocriet moreel superieur acht, betaamd.
Update: Het is twee dagen later en de sterke arm der wet is nog steeds niet langsgeweest. Misschien moet ik Peter R. de Vries maar inschakelen. Klik hier voor spec-ta-cu-lai-re foto's van de plaats delict!
Ik zat vanmiddag wat nieuwssites te lezen toen ik buiten een ziekmakende doffe dreun hoorde. Ik dacht: o nee, da's een springer! Het zou niet de eerste keer zijn dat iemand op Uilenstede een geslaagde zelfmoordpoging doet. Ik heb weleens gezien hoe tegenover mijn flat een lichaam door de hulpdiensten met een laken werd afgedekt.
Dus ik loop ietwat shakend m'n balkon op en zie een enorme plastic plantenbak op het gras voor de flat liggen. Eromheen weggeslingerde zwarte aarde, als bij een maankrater. Het ding heeft een flinke deuk in de grond gemaakt. Ik kijk omhoog en zie twee hoofdjes. Die idioten hadden blijkbaar geen zin die zware bak met potgrond naar beneden te sjouwen. Helaas kan ik alleen maar schatten op welke verdieping ze staan. De tiende, elfde? Het is in ieder geval hóóg.
Weer binnen raak ik redelijk pissed-off. Als een bewoner van de begane grond juist op dat moment naar buiten was gestapt, was hij of zij hartstikke dood geweest! Een minuut klinkt weer een enorme dreun, gevolgd door nog één. Inwendig kokend ga ik m'n balkon opnieuw op. Ik zie een medeflatbewoner naar buiten lopen. Verontwaardigd stelt hij vast dat de pui onder de aarde zit. Ik wijs hem erop dat op de parkeerplaats, vele meters verderop, enkele auto's het ook moesten ontgelden. Ik draai me om. De Maat Is Vol. Ik grijp mijn mobiel en na enig aarzelen bel ik 0900-8844.
Ik heb me ook weleens schuldig gemaakt aan stommiteiten als vandalisme. Op zeer kleine schaal, hoor. En meer dan tien jaar geleden. Dus. Maar iets doen wat gemakkelijk iemands dood tot gevolg kan hebben? Never! Dan moet er iets niet helemaal goed zijn in je bovenkamer. Normaal gesproken valt mijn houding het best te omschrijven als laissez-faire (lees: laffe onverschilligheid), maar zulk extreem dom Tokkiegedrag moet in de kiem worden gesmoord. Voor hetzelfde geld kreeg ik zo'n ding op m'n kop! Het zou het einde betekenen van deze weblog! Verschrikkelijk toch? Toch??
De 8844-operator zei dat een agent van "het wijkteam" bij mij langs kan komen. Nu, twee uur later, wacht ik nog steeds op de pliesie. Misschien vinden ze het een niet zo heel spannende melding. Wie weet gebeurt dit elke paar weken wel ergens in deze godvergeten studentenwijk. Maar voor mij is het bijzonder; ik heb een dáád gesteld. Tegen het oprukkende barbarisme, voor de beschaving. Zoals het een keurige burger, die zich heel hypocriet moreel superieur acht, betaamd.
Update: Het is twee dagen later en de sterke arm der wet is nog steeds niet langsgeweest. Misschien moet ik Peter R. de Vries maar inschakelen. Klik hier voor spec-ta-cu-lai-re foto's van de plaats delict!
- label:
divers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten