Negens en dikke achten
Na bijna 4 maanden is het weer tijd voor de periodieke movie round-up! En net zoals de vorige keer heb ik een stel films royaal beloond met een 9, iets wat ik niet zomaar doe. Ook de achten zijn echte aanraders. Ik zou zeggen, doe je voordeel met onderstaande recensies!
Dit sobere, maar aangrijpende Deense melodrama gaat over enkele ingrijpende gebeurtenissen in een boerengezin: één zoon denkt dat hij Jezus is, een andere worstelt met z'n geloof is en de derde wil trouwen met een meisje uit een 'verkeerde' familie. Ik zag hem in het Filmmuseum, en ondanks dat het een erg slechte print betrof en eenderde van de dialogen niet werd vertaald, misten de gebeurtenissen op het scherm hun uitwerking niet op mij. Het acteren, de familie-issues, de (religieuze) boodschap, de wonderbaarlijke climax, alles valt te omschrijven met het woord 'eerlijk'. Deze scène geeft een goed idee van de stijl.
[Rec] (2007)
Als je zin hebt om 75 minuten lang te griezelen, trakteer jezelf dan op deze inventieve Spaanse film. Een eigengereide presentatrice volgt samen met haar cameraman de werkzaamheden van de brandweer in Barcelona. Dingen lopen gigantisch uit de klauwen als ze uitrukken voor een erg zieke vrouw. Gefilmd met dezelfde 'hand-held' stijl als Cloverfield (zie beneden), wat de gruwelijke gebeurtenissen een stuk realistischer maakt. Wat mij betreft de definitie van action-packed entertainment, en daarom een felbegeerde 9 waard. (trailer)
Dawn of the Dead (2004)
Zag hem onlangs voor de tweede keer en ik verveelde me geen moment. Alles klopt aan deze film waarin de overlevenden van een zombie-epidemie naar een winkelcentrum vluchten en daar proberen stand te houden. Wat, wéér een zombiefilm?, denk je misschien. Begrijpelijk, want de afgelopen jaren kregen we een hele stapel van zulke films over ons heen, maar deze is anders. Hij heeft heerlijk zwarte humor, goed ontwikkelde karakters en is bijzonder creatief. Duidelijk het product van echte fans van het genre. Check de ruige trailer.
The Lost Skeleton of Cadavra (2001)
Dat laatste kan ook gezegd worden over deze geslaagde independent comedy. Als je cheesy sciencefictionfilms uit de jaren '50 kunt waarderen, dan vind je deze parodie helemaal geweldig. Hij bevat alle klassieke elementen uit B-..., nee, C-films: beroerde dialogen, overacting, klungelige shots, een script vol onlogische gebeurtenissen en ronduit belabberde special effects. Lachen! Alleen al de trailer is een hilarisch meesterwerkje.
Deze Franse New Wave film is een mysterieuze en gewaagde stijloefening in het negeren van narratieve conventies. Hij zal voor velen al hun vooroordelen over arthousefilms bevestigen, maar ik vond hem erg intrigerend. De plot valt niet samen te vatten, daarom deze omschrijving: "Its characters are nameless and locked in a zone of their own, a zone that may not even be of this world. (…) They are all caught up in a surreal loop of disjointed time. The characters move like somnambulists through a hermetically sealed world that seems totally surreal."* Zie ook deze scène, waarin de classy hoofdrolspeelster te bewonderen valt.
La Double Vie de Véronique (1991)
Nu ik het toch over mooie dames heb: Irène Jacob heeft zich bij mijn top 10 van schandalig mooie actrices geschaard. Nu over de film zelf: het is er één that grows on you. De française Véronique wordt bijgestaan door haar Poolse evenbeeld Weronika, zonder dat beiden het doorhebben... totdat Weronika overlijdt. De prachtige cinematografie is een handelsmerk van regisseur Krzysztof Kieslowski, maar denk niet dat dit lege mooifilmerij is. Het thema — de onverklaarbare, intuïtieve kant van het leven — wordt subtiel gepresenteerd, maar is diep. Alstublieft, niet één, maar wel twee poëtische scènes.
Cloverfield (2008)
Deze popcorn flick is fun, fun, fun en krijgt daarom een dikke 8. De opzet is al fantastisch: een gozer filmt een afscheidsfeestje in New York dat ruw wordt onderbroken door aardbevingen en explosies. Hij blijft koppig filmen, ook als z'n leven gevaar loopt. Technisch is de film helemaal in orde, je hebt echt het idee dat de acteurs rondrennen in een Manhattan dat wordt verwoest door... ja, door wát eigenlijk? Het is jammer dat deze 'realistische' film wordt bevolkt door een cast die lijkt te zijn weggelopen uit een modellenbureau. Ondanks dit typische Hollywoodmankement is Cloverfield een hele goede monstermovie met beelden die nogal aan 9/11 doen denken. (trailer)
Le Grand Voyage (2004)
Een zoon chauffeurt zijn veel traditionelere, islamitische vader met tegenzin van Frankrijk naar Mekka, zodat de laatste daar zijn bedevaartsplicht kan vervullen. Deze onopgesmukte roadmovie over botsende generaties (en culturen) biedt een kijkje in de belevingswereld van moslims. Het sterke plichtsbesef van de vader dwingt respect af, net als de vriendschappelijke omgang tussen gelovigen uit alle windstreken. De beelden van Mekka zijn indrukwekkend, en de acteerprestaties zijn van een aangenaam hoog niveau. (trailer)
Yurîka ('Eureka', 2000)
Ik ben gek op lang uitgesponnen dramafilms uit Japan (All About Lily Chou Chou, The Taste of Tea) en geef ze vrij snel een 9. Dit mooi vormgegeven en eigenzinnige drama is mij echter net iets te stuurloos. Die stuurloosheid weerspiegelt wel weer de geestesgesteldheid van de hoofdpersonen, die, getraumatiseerd door een gijzeling, een tocht aanvangen in een busje, zonder einddoel of vastomlijnd plan. Het kostte mij helaas wat moeite om me 3,5 uur lang(!) te concentreren. Vraag me na deze enorm onthaastende film nog steeds af wat daar in Japan toch in het drinkwater zit. De trailer en een typische scène.
• DE NEGENSOrdet (1955)
Dit sobere, maar aangrijpende Deense melodrama gaat over enkele ingrijpende gebeurtenissen in een boerengezin: één zoon denkt dat hij Jezus is, een andere worstelt met z'n geloof is en de derde wil trouwen met een meisje uit een 'verkeerde' familie. Ik zag hem in het Filmmuseum, en ondanks dat het een erg slechte print betrof en eenderde van de dialogen niet werd vertaald, misten de gebeurtenissen op het scherm hun uitwerking niet op mij. Het acteren, de familie-issues, de (religieuze) boodschap, de wonderbaarlijke climax, alles valt te omschrijven met het woord 'eerlijk'. Deze scène geeft een goed idee van de stijl.
[Rec] (2007)
Als je zin hebt om 75 minuten lang te griezelen, trakteer jezelf dan op deze inventieve Spaanse film. Een eigengereide presentatrice volgt samen met haar cameraman de werkzaamheden van de brandweer in Barcelona. Dingen lopen gigantisch uit de klauwen als ze uitrukken voor een erg zieke vrouw. Gefilmd met dezelfde 'hand-held' stijl als Cloverfield (zie beneden), wat de gruwelijke gebeurtenissen een stuk realistischer maakt. Wat mij betreft de definitie van action-packed entertainment, en daarom een felbegeerde 9 waard. (trailer)
Dawn of the Dead (2004)
Zag hem onlangs voor de tweede keer en ik verveelde me geen moment. Alles klopt aan deze film waarin de overlevenden van een zombie-epidemie naar een winkelcentrum vluchten en daar proberen stand te houden. Wat, wéér een zombiefilm?, denk je misschien. Begrijpelijk, want de afgelopen jaren kregen we een hele stapel van zulke films over ons heen, maar deze is anders. Hij heeft heerlijk zwarte humor, goed ontwikkelde karakters en is bijzonder creatief. Duidelijk het product van echte fans van het genre. Check de ruige trailer.
The Lost Skeleton of Cadavra (2001)
Dat laatste kan ook gezegd worden over deze geslaagde independent comedy. Als je cheesy sciencefictionfilms uit de jaren '50 kunt waarderen, dan vind je deze parodie helemaal geweldig. Hij bevat alle klassieke elementen uit B-..., nee, C-films: beroerde dialogen, overacting, klungelige shots, een script vol onlogische gebeurtenissen en ronduit belabberde special effects. Lachen! Alleen al de trailer is een hilarisch meesterwerkje.
• DE DIKKE ACHTENL'Année Dernière à Marienbad (1961)
Deze Franse New Wave film is een mysterieuze en gewaagde stijloefening in het negeren van narratieve conventies. Hij zal voor velen al hun vooroordelen over arthousefilms bevestigen, maar ik vond hem erg intrigerend. De plot valt niet samen te vatten, daarom deze omschrijving: "Its characters are nameless and locked in a zone of their own, a zone that may not even be of this world. (…) They are all caught up in a surreal loop of disjointed time. The characters move like somnambulists through a hermetically sealed world that seems totally surreal."* Zie ook deze scène, waarin de classy hoofdrolspeelster te bewonderen valt.
La Double Vie de Véronique (1991)
Nu ik het toch over mooie dames heb: Irène Jacob heeft zich bij mijn top 10 van schandalig mooie actrices geschaard. Nu over de film zelf: het is er één that grows on you. De française Véronique wordt bijgestaan door haar Poolse evenbeeld Weronika, zonder dat beiden het doorhebben... totdat Weronika overlijdt. De prachtige cinematografie is een handelsmerk van regisseur Krzysztof Kieslowski, maar denk niet dat dit lege mooifilmerij is. Het thema — de onverklaarbare, intuïtieve kant van het leven — wordt subtiel gepresenteerd, maar is diep. Alstublieft, niet één, maar wel twee poëtische scènes.
Cloverfield (2008)
Deze popcorn flick is fun, fun, fun en krijgt daarom een dikke 8. De opzet is al fantastisch: een gozer filmt een afscheidsfeestje in New York dat ruw wordt onderbroken door aardbevingen en explosies. Hij blijft koppig filmen, ook als z'n leven gevaar loopt. Technisch is de film helemaal in orde, je hebt echt het idee dat de acteurs rondrennen in een Manhattan dat wordt verwoest door... ja, door wát eigenlijk? Het is jammer dat deze 'realistische' film wordt bevolkt door een cast die lijkt te zijn weggelopen uit een modellenbureau. Ondanks dit typische Hollywoodmankement is Cloverfield een hele goede monstermovie met beelden die nogal aan 9/11 doen denken. (trailer)
Le Grand Voyage (2004)
Een zoon chauffeurt zijn veel traditionelere, islamitische vader met tegenzin van Frankrijk naar Mekka, zodat de laatste daar zijn bedevaartsplicht kan vervullen. Deze onopgesmukte roadmovie over botsende generaties (en culturen) biedt een kijkje in de belevingswereld van moslims. Het sterke plichtsbesef van de vader dwingt respect af, net als de vriendschappelijke omgang tussen gelovigen uit alle windstreken. De beelden van Mekka zijn indrukwekkend, en de acteerprestaties zijn van een aangenaam hoog niveau. (trailer)
Yurîka ('Eureka', 2000)
Ik ben gek op lang uitgesponnen dramafilms uit Japan (All About Lily Chou Chou, The Taste of Tea) en geef ze vrij snel een 9. Dit mooi vormgegeven en eigenzinnige drama is mij echter net iets te stuurloos. Die stuurloosheid weerspiegelt wel weer de geestesgesteldheid van de hoofdpersonen, die, getraumatiseerd door een gijzeling, een tocht aanvangen in een busje, zonder einddoel of vastomlijnd plan. Het kostte mij helaas wat moeite om me 3,5 uur lang(!) te concentreren. Vraag me na deze enorm onthaastende film nog steeds af wat daar in Japan toch in het drinkwater zit. De trailer en een typische scène.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten