Universeele Wijsheden 1

In 1998 begon ik te schrijven in een Word-document dat ik UNIVERSEELE WIJSHEDEN en SURREALISTISCHE VERTELLINGEN noemde, en ik hield niet meer op. Inmiddels telt het 354 pagina's die zijn volgeschreven in Times New Roman lettergrootte 9. Vandaar dat het document 346.362 woorden bevat. Dat is 4,5 keer een gemiddelde roman. Wáánzin!

Hoewel ik er tegenwoordig niet veel meer in schrijf, was het document oorspronkelijk bedoeld als verzamelplaats voor absurde verhaaltjes. Al snel veranderde het echter in een soort dagboek waarin ik wekelijkse klaagzangen op het leven schreef, slechts sporadisch onderbroken door optimistische pennenvruchten. Hier een bijdrage uit een onschuldiger, absurdistischer tijd, die een glimp biedt van wat een een zeer verwarde Achterhoekse tiener moet zijn geweest:

Hoekige cirkels en ronde vierkanten

De titel lijkt op het eerste gelaat nogal vreemd en banaal, maar pas op! Laat u niet misleiden! Er is namelijk een wijdverbreide samenzwering aan de gang die cirkels en vierkanten misleidt om een andere vorm aan te nemen.
Ik ontdekte dit nadat ik een overdosis Finimal, gecombineerd met Norit innam.
Voor mijn ogen werd cirkels en vierkanten verteld een smerig complot te vormen. Terstond veranderden zij in misleidende vormen, voor mijn eigen ogen, nota bene! Ik schreeuwde dat ze hun normale vormen weer moesten aannemen, want dit was natuurlijk te gek voor woorden en viel niet te tolereren. Maar nee hoor, ze deden alleen nog maar gekker en gekker, want de samenzweerders stonden er vlak naast om ze valse ideeën in te fluisteren. De cirkels en vierkanten waren doof voor mijn aanmaningen en gingen lustig door met transformeren. Het werd zelfs zo gek dat ze rechthoekig en driehoekig werden.
Toen was voor mij de maat vol. Ik riep: “Weten jullie wel van de essentie?” Ze antwoordden: “Ja toch, integendeel.” Waarop ik lispelde: “Vergeet uw paraplu niet.” En waarachtig, ze combineerden hun stellingen en vielen pardoes door het lint, dat daar al enige eeuwen hangt. Toen ze eenmaal uit de pap kwamen, wezen ze naar boven, waar de zon neerkwam. Het was een ijzingwekkend schouwspel, ja of nee? Ik vond het zeer jammer dat de tabletten zo snel waren uitgewerkt, want zoiets ongelooflijks ziet men immers maar eens in de 136 jaar.