Klein aber fabelhaft

Ik hou van grappige, volstrekt nutteloze boekjes. Niet dat ik er veel van heb, maar een paar maanden geleden kocht ik er twee. Hieronder een korte beschrijving.

De kans dat ik in een situatie terecht kom waarin ik de SAS Survival Guide van John 'Lofty' Wiseman nodig heb, is heel erg klein. Echt avontuurlijk ben ik namelijk niet. Tenminste, niet in de zin van 'met-tent-en-zakmes-de-wildernis-in'. Toch is het interessant om te lezen wat je moet doen als je bent gebeten door een giftige slang, hoe je het beste een zinkend schip verlaat, hoe je eetbare planten vindt, hoe je de weg vindt met behulp van de sterren en hoe je een geschikte landingplaats maakt voor een helikopter. Kortom, kennis die alleen een ex-instructeur van de Britse commando's zoals Wiseman in huis heeft.

Wist je dat je een zeemeeuw kunt vangen door een in voedsel verpakte steen omhoog te gooien, zodat de hongerige vogel jammerlijk neerstort? Of dat je de Heimlich-greep bij jezelf kunt toepassen met een boomstronk of stoel (is vast pijnlijk)? Of dat je een piloot duidelijk maakt dat je medische hulp nodig hebt door uitgestrekt op de grond te gaan liggen? De hoeveelheid info in dit boekje is bijna vermoeiend, zodat eigenlijk alleen af en toe bladeren leuk is. Maar bij het lezen van alle ramp-, survival- en reddingscenario's bekruipt me toch de gedachte: Wat Als? Ik denk dat ik het boekje deze week toch maar meeneem naar Zwitserland... Je weet maar nooit.

Waar het vorige drukwerk nog mogelijk enig praktisch nut heeft, is Tokyo: a certain style van Kyoichi Tsuzuki niets meer of minder dan een salontafelboek in pocketformaat. Schrijver en fotograaf Tsuzuki maakte 400 foto's van ruwweg 100 miniscule appartementen in Tokio. Wat bijna al deze woningen gemeen hebben, is dat ze a) klein, en b) een teringbende zijn, excuse my French. De eigenaars zullen er vast orde in zien, maar ik zou niet in sommige volgestouwde appartementjes kunnen wonen. Zelfs mijn studentenhok lijkt een vliegtuighangar vergeleken met sommige woningen. De reden dat ze zo klein zijn, is dat de prijs per vierkante meter woonruimte in Tokio enorm hoog is. Het gevolg is dat men de weinige ruimte creatief moet indelen.

Het leukst aan de foto's zijn de typisch Japanse elementen: de rieten tatami-matten, de doorschijnende schuifdeuren (fusuma), of de lage zitkussens op de grond. Veel kamers zien er echter gewoon westers uit. Echt reprentatief zijn ze niet: de schrijver heeft alleen woningen van artistieke en/of intellectuele types vastgelegd. Het commentaar bij de plaatjes is vaak wat flauw en cheesy, maar het was vast lastig voor Tsuzuki om steeds weer iets gevats te bedenken. Het belangrijkste effect van Tokyo is dat je na vijf minuten bladeren denkt: 'Waar ben ik in vredesnaam mee bezig? Sinds wanneer is kijken naar andermans inrichting interessant?' Helaas is het boekje zo slecht gebonden dat het nu al uit elkaar valt.

____________
SAS Survival Guide kocht ik bij boekhandel Scheltema.
Tokyo: a certain style vond ik op de vrijdagse boekenmarkt op het Spui in A'dam.