Mijn dvd's naar decennium
Vraag me al tijden af wat er mis is met de jaren '70 en '80. Iemand een idee?
Eens kijken of crowdsourcing gaat lukken met een lezerspubliek van 5 man en een paardenkop.
Update: *zucht...* Nou, dan verzin ik zelf wel iets.
1) De vijftiger en zestiger jaren stonden bol van interessante films van bekende regisseurs als Hitchcock, Fellini, Antonioni, Ozu, Kurosawa en Bergman. Allemaal producties met een duidelijke persoonlijke touch van de regisseur, ook wel auteursfilms genoemd. Die moest en zou ik hebben!
2) Eind jaren '70 nam de blockbuster plots een hoge vlucht door films als Jaws en Star Wars, waardoor artistiekere (en dus minder lucratieve) films wellicht minder aandacht kregen van geldschieters. De focus op gepolijste big-budget publieksfavorieten bleef gedurende de tachtiger jaren gehandhaafd; denk aan E.T., Ghostbusters, The Terminator, Top Gun, Lethal Weapon, Beverly Hills Cop en Back to the Future. Daar konden Kubrick, Herzog, Wenders, Tarkovsky en de hunnen niet tegenop (statistisch gezien, hè).
3) In de jaren '90 kwam de dvd op, wat misschien inhoudt dat ook kleinere films makkelijker op dat medium zijn uitgebracht. Er kwam meer aandacht voor eigenzinnigere blockbusters; de Coen-broertjes en Tarantino komen als eerste bij me op. Misschien hadden veel mensen genoeg van de big, bigger, biggest trend (die overigens gewoon doorging dankzij CGI-spektakels als Jurassic Park, Independence Day, Titanic en The Matrix, actiethrillers als Mission: Impossible, Con Air en Speed, en de opkomst van het verschijnsel sequels), zodat er weer meer aandacht kwam voor de auteursfilm.
Maar dat zijn slechts wat theorietjes die ik net in een halfuurtje bedacht met wat hulp van deze zeer volledige, maar verder hopeloos door Hollywood gedomineerde website. [sarcasme]En trouwens nog bedankt voor uw hulp, lieve lezertjes.[/sarcasme] Oké, voor de lieve vrede toch maar een smiley dan: ;)
Eens kijken of crowdsourcing gaat lukken met een lezerspubliek van 5 man en een paardenkop.
Update: *zucht...* Nou, dan verzin ik zelf wel iets.
1) De vijftiger en zestiger jaren stonden bol van interessante films van bekende regisseurs als Hitchcock, Fellini, Antonioni, Ozu, Kurosawa en Bergman. Allemaal producties met een duidelijke persoonlijke touch van de regisseur, ook wel auteursfilms genoemd. Die moest en zou ik hebben!
2) Eind jaren '70 nam de blockbuster plots een hoge vlucht door films als Jaws en Star Wars, waardoor artistiekere (en dus minder lucratieve) films wellicht minder aandacht kregen van geldschieters. De focus op gepolijste big-budget publieksfavorieten bleef gedurende de tachtiger jaren gehandhaafd; denk aan E.T., Ghostbusters, The Terminator, Top Gun, Lethal Weapon, Beverly Hills Cop en Back to the Future. Daar konden Kubrick, Herzog, Wenders, Tarkovsky en de hunnen niet tegenop (statistisch gezien, hè).
3) In de jaren '90 kwam de dvd op, wat misschien inhoudt dat ook kleinere films makkelijker op dat medium zijn uitgebracht. Er kwam meer aandacht voor eigenzinnigere blockbusters; de Coen-broertjes en Tarantino komen als eerste bij me op. Misschien hadden veel mensen genoeg van de big, bigger, biggest trend (die overigens gewoon doorging dankzij CGI-spektakels als Jurassic Park, Independence Day, Titanic en The Matrix, actiethrillers als Mission: Impossible, Con Air en Speed, en de opkomst van het verschijnsel sequels), zodat er weer meer aandacht kwam voor de auteursfilm.
Maar dat zijn slechts wat theorietjes die ik net in een halfuurtje bedacht met wat hulp van deze zeer volledige, maar verder hopeloos door Hollywood gedomineerde website. [sarcasme]En trouwens nog bedankt voor uw hulp, lieve lezertjes.[/sarcasme] Oké, voor de lieve vrede toch maar een smiley dan: ;)
- label:
film
Geen opmerkingen:
Een reactie posten